Dinsdag 18 augustus 2015

We zitten om kwart voor zeven al aan het ontbijt, omdat we om 8 uur op het treinstation moeten zijn. De taxi zet ons letterlijk en figuurlijk af; vooraf geen prijs afgesproken #leermoment#. De mensen op het station zijn erg behulpzaam, ook al spreken ze slecht of gebrekkig engels. Om negen uur stappen we in de trein die ons in 7,5 uur naar Jakarta brengt. We reizen door prachtige landschappen, zien mensen werken op het land maar ook de armoedige huizen. De tijd vliegt. Opmerkelijk is de contrôle van de treintickets. Een steward, een stewardess en een beveiliger stappen met zijn drieën de wagon binnen. Men krijgt de lengte niet om de boel te belazeren en ook het treinpersoneel loopt geen risico op lichamelijk geweld. Hier kan Nederland nog wat van leren! Als we Jakarta naderen worden we pijnlijk bewust van de kloof tussen arm en rijk, en weer worden we stil......